Srbija ima 29,1 odsto teritorije pod šumom, a predviđeno je da to bude 41,4 odsto. Zbog toga je neophodno dodatno pošumljavanje i negovanje.
– Negovanje je neophodno od samog osnivanja do kraja oplodnje, odnosno 20, 30, pa čak i više od 100 godina, u zavisnosti od vrste drveća. To je proces rasta, tiče se okopavanja, čišćenja od korova, a potom mera nege kako bi drvo bilo što kvalitetnije da bi zadovoljilo funkciju šuma – objašnjava Bratislav Kisin pomoćnik izrvršnog direktora sektora Šumarstvo u javnom preduzeću ’Srbijašume’.
Promene koje se tiču šuma teško mogu da se uoče u prosečnom ljudskom veku, tvrdi Kisin i dodaje da su ipak neke tendencije vidljive, kao što je slučaj sa topolom. Njen vek oplodnje se skratio na 20 godina, dok bukove i hrastove šume i dalje imaju oplodnju dugu 120 godina.
– To su spori procesi i potrebno je vreme. Ipak, vidljive su promene kad je reč o povećanju površina pod šumama. Manja je zasluga šumara, koliko je to zahvaljujući migraciji stanovnišva u velike centre. Nema tokliko stoke, nema ko da brani, pa se šuma prirodno širi – kaže Kisin.
Da broj stanovnika zaista utiče na pošumljenost govori podatak da je u 10 opština šumovitost ispod jednog procenta, a pohvaliti se ne mogu najveći centri, kao što su Beograd, Kragujevac, Novi Sad i Niš. Sa druge strane, Majdanpek, Crna Trava i Medveđa imaju najviše šuma.
Izvor: Vertigo
Foto: Cover Images
