Malina se kod nas uglavnom uzgaja na pobrđima, delimično u ravnicama, a dosta manjim delom na većim nadmorskim visinama. Najveće površine zasada se nalaze na nadmorskoj visini od 300 do 700 metara. Uzgoj na većim visinama ima svoje prednosti, ali i mane.
Naime, sa povećanjem visine, kasni odvijanje pojedinih fenofaza razvoja maline, samim time kasni i berba. To pogoduje hladnjačama zbog dužeg perioda prijema maline u hladnjaču i izbegavanja špiceva jakog priliva maline i neusklađenosti sa kapacitetima zamrzavanja. Time se rasterećuju rashladni kapaciteti dubokog zamrzavanja i dobija se bolji kvalitet zamrznutih plodova maline.
Uzgoj maline na većim visinama omogućava duži period ponude maline u svežem stanju, koja postiže i najveću cenu na tržištu. Pored toga, uzgoj maline na tim prostorima daje dosta bezbedniji plod za ishranu. Razlog je u daleko manjem korišćenju pesticida, često i bez njihove primene, što čini organsku proizvodnju. A s obzirom na to da je stočni fond brojniji na planinama, primena stajnjaka skoro da u celosti isključuje mineralna đubriva.
Pored navedenih dobrih razloga za uzgoj maline na visinama iznad 900 metara, postoje i rizici u takvoj proizvodnji. Oni se ogledaju u ranoj pojavi prvih mrazeva i snega, što skraćuje vegetacioni period, kao i u dužem trajanju zime i mogućnostima kasnije pojave snega i poznih mrazeva.
Izvor: dipl. inž. Petar Joković, Poljoprivredne savetodavne i stručne službe Srbije
Foto: Pixabay, Agro TV
