Prirodno, ekonomično i za okolinu najprihvatljivije sredstvo, značaj upotrebe stajskog đubriva za uspešno gajenje voća je nemerljiv.
Vrednost stajskog đubriva zavisi od njegovog sastava, a on se dosta razlikuje u zavisnosti od vrste domaće životinje od koje je dobijen. Uz sadržaj osnovnih hranljivih materija (azot, fosfor, kalijum), stajnjak sadrži i druge važne mineralne materije kao i mikroelemente bez kojih bi bavljenje poljoprivrednom proizvodnjom bilo nezamislivo (poput cinka, bakra, bora, magnezijuma, gvožđa, mangana…).
Pravilno skladištenje i korišćenje stajskog đubriva u velikoj meri smanjuje upotrebu mineralnih đubriva. Ipak, mora se voditi računa koja se količina stajnjaka iznosi na poljoprivrednu površinu kako ne bi došlo do izlivanja štetnih materija i zagađenja površinskih i podzemnih voda, a da se istovremeno najviše iskoristile hranljive materije i druga korisna dejstva stajnjaka.
Stajsko đubrivo pre svega povoljno utiče na zemljište tako što popravlja vodno-vazdušni-toplotni režim i unosi organsku materiju u kojoj su makro i mikro elementi lako dostupni gajenoj voćki, a svojim neutralnim pH pomaže u smanjenju kiselosti naših zemljišta. Da bi se primenjivao u voćarstvu, stajnjak mora biti zgoreo, odnosno star i prerađen, jer samo takva organska materija u sebi ima pomenuti sadržaj i blagotvoran uticaj na zemljište i kulture koje se gaje. Posle iznošenja, potrebno ga je u što kraćem vremenskom intervalu, a najbolje odmah, spustiti u zonu korenovog sistema (oranje, tanjiranje, tilerisanje itd.), kako bi što više smanjili gubitke hranljivih materija iz stajnjaka.
Zbog svega gore pomenutog, stajsko đubrivo trebalo bi tretirati kao vredan proizvod na gazdinstvu i tako sa njim treba i upravljati – koristiti ga za dobrobit svake biljne proizvodnje pa i voćarske.
Izvor: Poljoprivredne savetodavne i stručne službe Srbije, Zdrava Srbija
Foto: Pixabay
